AFTERSUN - KRACHTIG EN HARTVERSCHEUREND VADER-DOCHTER PORTRET

Een tedere schets van een vakantie, gezien door gefragmenteerde herinneringen.
Sophie, een jonge tiener, en haar dertigjarige vader Calum gaan op vakantie naar een Turkse badplaats waar ze zwemmen, poolen, zonnebaden en luieren. Terwijl er voor de beginnende puber een nieuwe wereld opengaat, worstelt Calum buiten het zicht van Sophie met de zwaarte van het leven. Twintig jaar later vormen Sophies tedere herinneringen aan deze vakantie een krachtig en hartverscheurend portret van hun relatie, waarbij ze probeert de donkere kant van haar liefdevolle vader te begrijpen. Aftersun is een met prijzen overladen Brits drama, dat aanvoelt als een relaxte en lome zomermiddag op vakantie.
Aftersun is het speelfilmdebuut van regisseur Charlotte Wells. De film won vele filmprijzen waaronder de juryprijs bij het Cannes Film Festival, de Best British Independent Film tijdens de BIFA's (waaronder die van Beste Film, Beste Regisseur en Beste Scenario), en de Bafta voor Beste Debuutfilm. Acteur Paul Mescal kreeg een Oscarnominatie voor de hartverscheurende rol van Calum.
“Charlotte Wells debuteert grootmeesterlijk met Aftersun: een delicate, subtiele herinnering aan een vakantie met een depressieve vader. In alle opzichten een meesterlijke film” (NRC).
“Op sublieme wijze vat en verstrengelt Aftersun de gekoesterde herinnering én het gevoel van verlies, beide opgeroepen door een oude vakantievideo. Niets komt tot een conclusie, maar alles klopt aan deze film” (Filmkrant).
“Aftersun is dé ontdekking van het jaar. Paul Mescal schittert als sombere jonge vader in magistraal speelfilmdebuut” (Volkskrant).
“Debuterend regisseuse Charlotte Wells maakte met Aftersun een wondermooie en diep melancholische film” (humo.be).
“Aftersun is een film over de nagloed van een vergeten zomer, die nog lang op je wangen blijft branden” (Cineville.nl).
“Aftersun: een warme trip down memory lane die gaandeweg steeds meer begint te schuren. Schitterend hoe Wells steevast in beelden vertelt, enkel het hoogstnoodzakelijke meegeeft en de kijker zelf de rest laat inkleuren” (demorgen.be).